:: บทสนทนาระหว่าง รศ.ประภาภัทร นิยม อธิการบดีสถาบันอาศรมศิลป์ และผู้ก่อตั้งโรงเรียนรุ่งอรุณ และครูรุ่งอรุณ ในการอบรมผ่านระบบออนไลน์ “หลักสูตรสถานศึกษาฐานสมรรถนะ โรงเรียนรุ่งอรุณ” วันที่ ๔-๕ พฤษภาคม ๒๕๖๔ ครูกรรไกร: เราจะทำอย่างไรให้ดึงศักยภาพของเด็กออกมา ให้อยู่รอดปลอดภัยในยุคนี้ได้ เรามักเข้าข้างตัวเองว่าเราพาเขาสู่เป้าหมาย แต่ไม่รู้ว่าที่เราทำไปมันพอแล้วหรือยังสำหรับเด็ก รศ.ประภาภัทร: การเป็นครูต้องคิดง่ายๆ ว่า นักเรียนเขาจะเป็นอย่างไร เขาก็เป็นเหมือนครูนั่นล่ะ ครูกรรเป็นอย่างไร…
:: บทสนทนาระหว่าง รศ.ประภาภัทร นิยม อธิการบดีสถาบันอาศรมศิลป์ และผู้ก่อตั้งโรงเรียนรุ่งอรุณ และครูรุ่งอรุณ ในการอบรมผ่านระบบออนไลน์ “หลักสูตรสถานศึกษาฐานสมรรถนะ โรงเรียนรุ่งอรุณ” วันที่ ๔-๕ พฤษภาคม ๒๕๖๔ รศ.ประภาภัทร: อาจารย์มาอยู่ใช้ชีวิตที่พะเยา ชีวิตเราธรรมดามาก คนที่มาปฏิบัติธรรมด้วยกันจะเข้าใจ ธรรมดามาก สะดวกสบายมาก เราใช้เสื้อผ้าแค่ ๓ ชุด จริงๆ ชุดเดียว…
“แม้ว่าเทคโนโลยีจะเจริญมาก ทำให้เราสะดวกสบาย แต่กลับกลายเป็นว่าชีวิตในอนาคตข้างหน้าของพลโลกกลับไม่ง่าย เพราะฉะนั้นการที่จะเตรียมคนให้ไปเผชิญความยาก สามารถดำรงชีวิตอยู่ให้รอดปลอดภัยและมีความสุข กลายมาเป็นโจทย์ของครูด้วย” รศ.ประภาภัทร นิยม อธิการบดีสถาบันอาศรมศิลป์ และผู้ก่อตั้งโรงเรียนรุ่งอรุณ กล่าวถึงโจทย์ใหญ่ที่เป็นความท้าทายของครูรุ่งอรุณ (รวมถึงครูทุกคนด้วย) กับการเตรียมเด็กให้พร้อมเผชิญโลกยุค Disruption นี้ ในการอบรมผ่านระบบออนไลน์เรื่อง “หลักสูตรสถานศึกษาฐานสมรรถนะ” กับทีมครูรุ่งอรุณทั้งโรงเรียน เมื่อที่ ๔-๕ พฤษภาคม ๒๕๖๔ ที่ผ่านมา การประชุมในครั้งนี้ คุณครูสุวรรณา…
เด็กปฐมวัยเรียนรู้ตนและโลกผ่านการเล่น เล่นในห้องเรียน เรียนรู้และพัฒนาทักษะด้านต่างๆ เล่นอิสระในธรรมชาติ เชื่อมโยงความสัมพันธ์ระหว่างตนเองกับธรรมชาติรอบตัว เล่น ทดลอง ลงมือทำ ให้เกิดประสบการณ์ตรง และพัฒนาการทางภาษา และเกิดเป็นความรู้ความเข้าใจต่อเรื่องราวนั้นๆ ของเด็กแต่ละคน ทุกกิจกรรม ทุกการเล่นของเด็กล้วนสัมพันธ์กับพื้นที่ แต่ละพื้นที่ครูมีเป้าหมายเพื่อให้เด็กเรียนรู้เรื่องอะไร แล้วพื้นที่แบบไหนที่เอื้อให้การ “เล่น ทดลอง ลงมือทำ” ของเด็กไปสู่การเรียนรู้ได้มากที่สุด เป็นโจทย์ที่ครูปฐมวัยจะต้องช่วยกันวิเคราะห์และออกแบบ อย่างสอดคล้องกับเป้าหมายหรือวิสัยทัศน์การเรียนรู้ (Learning Vision) เพื่อให้ทุกพื้นที่รอบตัวเด็กเป็นพื้นที่แห่งการเรียนรู้…
เรื่องราวการเรียนรู้ในหน่วยบูรณาการสู่ชีวิต เรื่อง “ชีวิตสัตว์ในฤดูร้อน” ของเด็กๆ อนุบาล โรงเรียนรุ่งอรุณ ที่สะท้อนให้เห็นถึงการเป็นนักออกแบบการเรียนรู้ (Learning Designer) ของครูปฐมวัย ที่เชื่อมั่นและวางใจในศักยภาพการเรียนรู้ของผู้เรียน แล้วออกแบบกระบวนการเรียนรู้ (Learning Process Design) ให้เด็กได้ลงมือทำ มีประสบการณ์ตรง เป็นการเรียนรู้ที่มีชีวิตชีวา และเชื่อมโยงกับชีวิตจริงของเขา จนเกิดเป็นความรู้ความเข้าใจในทุกมิติ ทั้งความรู้ (Head) ทักษะ (Hand) และจิตสำนึกที่ดี…
วันหนึ่งในฤดูร้อน เด็กๆ อนุบาลห้องสายลมวางแผนกันว่าจะออกไปสำรวจชีวิตสัตว์ในฤดูร้อนรอบๆ บริเวณโรงเรียน แต่ระหว่างทางเด็กคนหนึ่งทำแว่นขยาย (อุปกรณ์สำคัญที่เด็กๆ ตั้งใจเอาไปส่องมด) ตกลงไปในบึงน้ำ! ทันทีที่รู้ว่าแว่นขยายตกน้ำ ความสนใจของเด็กๆ ทั้งกลุ่มก็พุ่งไปที่แว่นขยายในบึงโดยพร้อมเพรียง ทำอย่างไรจึงจะเอาแว่นขยายขึ้นมาได้ แต่ละคนต่างช่วยกันเสนอวิธีการ ณ เวลานั้นไม่มีใครพูดถึงนก มด และสัตว์ที่คิดจะไปดูอีกต่อไป ครูควรทำอย่างไรกับเหตุการณ์นี้ ชวนเด็กหาวิธีเก็บแว่นขยาย หรือพาเด็กๆ ไปดูสัตว์กันต่อตามแผนที่วางไว้? เรื่องราวการเรียนรู้ของเด็กๆ อนุบาลห้องสายลม โรงเรียนรุ่งอรุณ ที่สะท้อนให้เห็นถึงสมรรถนะของครูที่อ่านเด็กออก…
“พระพุทธเจ้าท่านตรัสรู้ที่ใต้ต้นโพธิ์ที่ริมแม่น้ำเนรัญชรา ในช่วงที่ท่านไปประทับอยู่ที่นั่น ท่านปรารภว่า สถานที่ตรงนี้มีสัปปายะ ควรแก่การพิจารณาธรรมเป็นอย่างยิ่ง” “มันโล่งกว้าง มองไปเห็นสายน้ำที่ไหลริน มีลมพัด สายลมบางเบาที่พัดผ่านเย็นสบาย มองไปได้ไกลสุดขอบฟ้า เห็นต้นไม้เขียวชอุ่ม ความรู้สึกสดชื่นจิตใจสงบ ไม่ดิ้นรน จิตใจที่สงบก็พร้อมที่จะเกิดพลังงาน” “เห็นไหมว่าสถานที่มีผลมากต่อการเรียนรู้ของพระพุทธองค์ จึงตรัสรู้ ในบริเวณใดท่านเลือกแล้ว ไม่ใช่ตรงไหนก็ได้ ไม่ใช่อยู่อย่างไรก็เรียนรู้ได้ แต่เป็นสถานที่เหมาะเจาะพอควรและส่งเสริมเกื้อกูลการเรียนรู้” “โรงเรียนของเราเป็นอย่างไร เป็นสถานที่สัปปายะหรือยัง?” รศ.ประภาภัทร นิยม ตั้งคำถามชวนผู้บริหารและครูย้อนมองตนเอง ในการอบรม…
ในอีก 10 ปี 20 ปี ข้างหน้ายังไม่มีใครจินตนาการได้ว่า โลกจะเป็นอย่างไร? ความท้าทายของครูในวันนี้ คือครูจะเตรียมเด็กให้พร้อมเผชิญโลกที่เปลี่ยนแปลงไปทุกวินาทีนี้ได้อย่างไร รศ.ประภาภัทร นิยม นักการศึกษาคนสำคัญของไทย ผู้เชื่อมั่นในศักยภาพของมนุษย์ เน้นย้ำอยู่เสมอว่า เด็กทุกคนเรียนรู้ได้ ด้วยวิธีการที่แตกต่างหลากหลาย เช่น เรียนรู้จากประสบการณ์ตรง เรียนรู้จากการเห็นตัวอย่าง เรียนรู้จากการลงมือทำ เรียนรู้จากการฟังและการเชื่อมโยงเหตุและผล หรือแม้แต่การเรียนรู้ที่มาจากการดู การฟัง การอ่าน จากความรู้ของผู้อื่นที่ได้บันทึกไว้…
“ถึงแม้ว่าเราจะเรียนสิ่งหนึ่งอยู่ แต่เราต้องหาคุณค่าจากสิ่งที่เราเรียนอยู่ด้วยเสมอ ตอนนั้นพายไม่เข้าใจเลย ทำไมฉันเรียนสังคมถึงท่องจำอย่างเดียวไม่ได้ เพราะตอนสอบเข้ามหาวิทยาลัยก็ต้องท่องจำไปสอบ ทำไมจะต้องเรียนรู้เพื่อหาปัญหา ไปลงภาคสนาม ไปช่วยเหลือชุมชน ไปทำหลายสิ่งหลายอย่างที่เด็ก ม.ปลายคนอื่นเขาไม่ต้องทำกันแล้ว” พาย-พิริน วรรณวลี ศิษย์เก่ารุ่งอรุณรุ่นที่ 10 (RA10) บอกเล่าถึงความขัดแย้งในใจสมัยเรียนอยู่รุ่งอรุณ ที่ครูจะพานักเรียนมองหาคุณค่าของเรื่องที่เรียนหรือสิ่งที่ทำอยู่เสมอ แต่กระบวนการเรียนรู้แบบรุ่งอรุณที่ครูพาเธอและเพื่อนๆ ออกภาคสนามไปเรียนรู้ในชุมชนต่างๆ สัมผัสวิถีชีวิตของผู้คนในชุมชน ศึกษาภูมิปัญญาและคุณค่าของชุมชน ทำความเข้าใจปัญหา และช่วยหาทางแก้ไขปัญหา เช่น ทำละครสร้างความเข้าใจเรื่องอันตรายจากสารเคมีในชุมชนที่เกษตรกรส่วนหนึ่งยังใช้สารเคมีการทำการเกษตร…
วันนี้ (3 ตุลาคม 2562) ครูต้อย-สุวรรณา ชีวพฤกษ์ ผู้รับใบอนุญาตและที่ปรึกษาระดับอนุบาล โรงเรียนรุ่งอรุณ เข้าสังเกตชั้นเรียนอนุบาลตามปกติ แต่สิ่งที่ต่างออกไปจากทุกๆ วัน คือสิ่งที่ครูต้อยได้เรียนรู้จากการเล่นของเด็กๆ โรงเรียนรุ่งอรุณจัดสรรช่วงเวลาให้เด็กๆ อนุบาล “เล่นอิสระ” เป็นประจำทุกวัน เพราะเชื่อว่าทุกการเล่นมีการเรียนรู้ซ่อนอยู่ ดังนั้นในแต่ละวันครูจะพานักเรียนลงเล่นในสนามธรรมชาติอยู่เสมอ วันนี้ก็เช่นกัน เด็กๆ ลงเล่นในธรรมชาติเหมือนเช่นทุกวัน แต่วันนี้ครูต้อยสังเกตเห็นปรากฏการณ์บางอย่างที่น่าสนใจ นั่นคือ เด็กแต่ละคนเมื่อถึงสนามธรรมชาติ ก็เกิด…